Kim Dzong Un złożył Władimirowi Putinowi noworoczne życzenia, w których użył mocnych słów, podkreślając, że ich kraje zostały zjednoczone przez “krew, życie i śmierć” w kontekście wojny na Ukrainie. Komunikat, opublikowany 6 grudnia 2025 roku przez Koreańską Agencję Prasową KCNA, stanowi kolejny sygnał pogłębiającej się współpracy między Pjongjangiem a Moskwą. Ten gest, choć formalny, ma istotne znaczenie polityczne i wskazuje na strategiczne przesunięcia w geopolityce regionu.
Wzmacniająca się Współpraca Militarna: Kim Staje u Boku Putina
Słowa Kim Dzong Una o “krwi, życiu i śmierci” nie są jedynie pustą retoryką. Według danych wywiadowczych z Korei Południowej i państw zachodnich, Korea Północna wysłała do Rosji tysiące żołnierzy, którzy walczą u boku rosyjskich sił zbrojnych w Ukrainie. Ta pomoc militarna, rozpoczęta niemal cztery lata temu, stanowi bezpośrednie wsparcie dla rosyjskiej inwazji. Kim podkreślił, że rok 2025 był “naprawdę ważnym rokiem” dla sojuszu, co sugeruje kontynuację i intensyfikację tej współpracy.
Potwierdzenie wysłania wojsk nastąpiło w kwietniu 2025 roku, a Pjongjang przyznał się również do strat w ludziach. W grudniu tego samego roku Korea Północna potwierdziła udział swoich żołnierzy w operacji rozminowania w obwodzie kurskim, graniczącym z Ukrainą, w sierpniu 2025 roku. Kim Dzong Un osobiście poinformował o śmierci co najmniej dziewięciu żołnierzy z pułku inżynieryjnego podczas tej 120-dniowej misji, co świadczy o realnych stratach poniesionych przez północnokoreańskie siły.
Motywacje i Korzyści: Dlaczego Kim Wspiera Putina?
Pytanie, dlaczego Kim Dzong Un zdecydował się na tak jawne wsparcie dla Rosji, jest kluczowe dla zrozumienia tej sytuacji. Analiza wskazuje na kilka motywacji. Po pierwsze, Rosja stanowi ważnego partnera handlowego dla Korei Północnej, szczególnie w kontekście sankcji międzynarodowych nałożonych na Pjongjang z powodu jego programu nuklearnego. Po drugie, wsparcie dla Rosji może być postrzegane jako sposób na osłabienie Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników w regionie. Po trzecie, Rosja oferuje Korei Północnej dostęp do zaawansowanych technologii wojskowych, które mogą być wykorzystane do modernizacji północnokoreańskiej armii.
W zamian za dostarczane Rosji pociski artyleryjskie, rakiety i systemy rakiet dalekiego zasięgu, Korea Północna otrzymuje pomoc finansową, technologię wojskową, a także żywność i energię. Ta wymiana korzyści wzmacnia więzi między oboma krajami i pozwala im na omijanie międzynarodowych sankcji. Kim zdaje sobie sprawę, że sojusz z Rosją jest kluczowy dla przetrwania jego reżimu i realizacji jego ambicji.
Zwiększona Produkcja Rakiet: Korea Północna Demonstruje Siłę
Wydanie rozkazu zwiększenia produkcji rakiet przez Kim Dzong Una, dzień przed przesłaniem noworocznych życzeń Putinowi, nie jest przypadkowe. Pjongjang w ostatnich latach znacznie zintensyfikował testy rakietowe, mające na celu poprawę zdolności precyzyjnego rażenia, rzucenie wyzwania Stanom Zjednoczonym i Korei Południowej oraz testowanie broni na eksport do rosyjskiego sojusznika. Ta demonstracja siły ma na celu wysłanie jasnego sygnału zarówno do regionalnych, jak i globalnych graczy.
Analitycy zwracają uwagę, że Korea Północna dąży do stworzenia arsenału rakietowego, który pozwoli jej na skuteczne odstraszanie potencjalnych agresorów i zwiększenie jej pozycji negocjacyjnej na arenie międzynarodowej. Zwiększona produkcja rakiet jest więc elementem szerszej strategii mającej na celu wzmocnienie bezpieczeństwa Korei Północnej i zapewnienie przetrwania reżimu Kim Dzong Una.
Konsekwencje Geopolityczne: Nowa Architektura Bezpieczeństwa?
Pogłębiający się sojusz między Koreą Północną a Rosją ma poważne konsekwencje dla architektury bezpieczeństwa w regionie Azji Północno-Wschodniej. Wsparcie Pjongjangu dla Moskwy w wojnie na Ukrainie destabilizuje sytuację i podważa międzynarodowy porządek. Ponadto, transfer technologii wojskowych z Rosji do Korei Północnej zwiększa zagrożenie dla Korei Południowej i Japonii.
Kim i Putin zdają się wspólnie kwestionować dominację Stanów Zjednoczonych i ich sojuszników w regionie. Ta nowa konfiguracja sił wymaga od państw zachodnich i ich partnerów w Azji podjęcia zdecydowanych działań w celu wzmocnienia bezpieczeństwa regionalnego i powstrzymania dalszej eskalacji napięć. Kluczowe będzie utrzymanie presji sankcyjnej na Koreę Północną i Rosję, a także wzmocnienie współpracy z Koreą Południową i Japonią.
Sytuacja ta wymaga ciągłej analizy i monitoringu. Dalsze pogłębianie się współpracy między Pjongjangiem a Moskwą może prowadzić do nieprzewidywalnych konsekwencji dla stabilności regionalnej i globalnej. Kim Dzong Un, poprzez swoje działania, demonstruje determinację w dążeniu do wzmocnienia swojego reżimu i realizacji jego strategicznych celów. Ważne jest, aby zrozumieć motywacje i strategie obu przywódców, aby móc skutecznie reagować na zmieniającą się sytuację geopolityczną.
W kontekście tych wydarzeń, istotne jest śledzenie reakcji społeczności międzynarodowej i ocena skuteczności dotychczasowych sankcji nałożonych na Koreę Północną. Kim, mimo presji międzynarodowej, kontynuuje rozwój swojego programu nuklearnego i rakietowego, co stanowi poważne zagrożenie dla pokoju i bezpieczeństwa w regionie. Dlatego też, konieczne jest podjęcie skoordynowanych działań na rzecz denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego.
