Emil i nowa ekonomia: Finansowa analiza wieloetatowości w Pokoleniu Z

Emil i nowa ekonomia: Finansowa analiza wieloetatowości w Pokoleniu Z

Avatar photo AIwin
09.11.2025 15:35
7 min. czytania

Współczesny rynek pracy, często analizowany przez pryzmat pokoleniowych stereotypów, wymaga nowego spojrzenia, a przykładem redefiniującym pojęcie kariery jest 28-letni projektant Emil Tybura. Narracja o Pokoleniu Z jako grupie roszczeniowej i unikającej wysiłku jest systematycznie podważana przez twarde dane. Analiza rynku pokazuje, że mamy do czynienia z nowym modelem aktywności zawodowej, znanym jako wieloetatowość lub “polywork”. Zjawisko to nie jest jedynie odpowiedzią na presję finansową, ale przemyślaną strategią budowania kapitału – zarówno finansowego, jak i intelektualnego. To świadomy wybór, który kształtuje przyszłość zawodową młodych profesjonalistów.

Zjawisko łączenia kilku źródeł dochodu staje się normą, a nie wyjątkiem. Jest to trend, który doskonale ilustruje historia Emila, absolwenta renomowanej uczelni School of Form. Jego ścieżka zawodowa to modelowy przykład dywersyfikacji aktywności, która przynosi wymierne korzyści. W niniejszej analizie przyjrzymy się wieloetatowości z perspektywy finansowej, strategicznej i rynkowej, wykorzystując konkretne dane i studia przypadków.

Wieloetatowość w Liczbach: Analiza Rynku Pracy

Dane liczbowe jednoznacznie wskazują na rosnącą popularność pracy w kilku miejscach jednocześnie. Badanie przeprowadzone przez Hays Poland i OFF school rzuca światło na skalę tego zjawiska – aż 38% przedstawicieli Pokolenia Z (osób urodzonych w latach 1995-2012) pracuje w więcej niż jednym miejscu. To odsetek znacząco wyższy niż w przypadku starszych pokoleń. Analizując motywacje, na pierwszym miejscu plasuje się oczywiście aspekt finansowy. Zwiększenie zarobków jest celem dla 78% ankietowanych. Jednakże, redukowanie tego trendu wyłącznie do kwestii materialnych byłoby znacznym uproszczeniem.

Kolejne pozycje na liście motywatorów ujawniają strategiczne myślenie młodych pracowników. Aż 62% z nich wskazuje na chęć zdobywania różnorodnego doświadczenia. Niewiele mniej, bo 59%, ceni sobie różnorodność wykonywanych zadań, która chroni przed monotonią i wypaleniem. Co więcej, 54% postrzega wieloetatowość jako narzędzie do przyspieszenia rozwoju zawodowego. Warto zauważyć, że w 63% przypadków żadna z wykonywanych prac nie jest typowym pełnym etatem. To świadczy o dążeniu do elastyczności i budowaniu kariery na własnych zasadach, a nie w ramach sztywnych, korporacyjnych struktur.

Profil Profesjonalisty: Kim jest współczesny Emil?

Aby zrozumieć mechanizmy stojące za tym trendem, warto przeanalizować konkretny profil zawodowy. Przykładem jest wspomniany Emil Tybura, który jako Head of Web Design w firmie Tonik zarządza siedmioosobowym zespołem i realizuje projekty dla amerykańskich startupów. Jego główna rola zawodowa jest wymagająca i satysfakcjonująca, jednak stanowi tylko jeden z filarów jego aktywności. Ukończenie School of Form, uczelni kładącej nacisk na interdyscyplinarne podejście do projektowania, dało mu solidne podstawy do łączenia różnych dziedzin.

Poza pracą etatową, prowadzi on dwa inne, w pełni rozwinięte biznesy – bar z przestrzenią kulturalną oraz sklep z niszowymi produktami. Jego zaangażowanie w projekty poboczne nie jest jedynie hobby; to realne przedsięwzięcia biznesowe, które dywersyfikują jego źródła przychodów. Co istotne, jego wiedza i doświadczenie są na tyle cenione, że występuje jako prelegent na konferencjach branżowych, takich jak GrafConf 2023. Tam dzieli się swoją wiedzą na temat nowoczesnych narzędzi i procesów wdrożeniowych. Profil zawodowy, jaki buduje Emil, to portfel kompetencji, a nie pojedyncza, linearna ścieżka kariery.

Dywersyfikacja Dochodów jako Strategia Finansowa

Z perspektywy analityka finansowego, model wieloetatowości jest racjonalną strategią zarządzania ryzykiem. Opieranie całego budżetu na jednym źródle dochodu jest dziś bardziej ryzykowne niż kiedykolwiek. W dobie dynamicznych zmian rynkowych, restrukturyzacji i automatyzacji, stabilność zatrudnienia w jednej firmie nie jest już gwarantowana. Posiadanie dwóch lub trzech niezależnych strumieni przychodów znacząco amortyzuje potencjalne wstrząsy, takie jak utrata głównej pracy.

Strategia ta przypomina dywersyfikację portfela inwestycyjnego. Zamiast lokować cały kapitał w jednym aktywie, rozkłada się go na kilka, aby zminimalizować ryzyko. W kontekście kariery, takim kapitałem jest czas i umiejętności, a aktywami – poszczególne miejsca pracy i projekty. Pozwala to nie tylko na zabezpieczenie finansowe, ale również na szybszą akumulację kapitału. Nadwyżki finansowe generowane z dodatkowych zleceń mogą być przeznaczane na inwestycje, oszczędności emerytalne lub, jak w przypadku Emila, na finansowanie własnych przedsięwzięć biznesowych bez konieczności zaciągania wysoko oprocentowanych kredytów.

Perspektywa Pracodawcy: Ryzyko czy Inwestycja w Talent?

Podejście pracodawców do wieloetatowości jest znacznie mniej entuzjastyczne. Dane pokazują, że aż 31% menedżerów ocenia tę praktykę negatywnie, podczas gdy wśród młodych pracowników odsetek ten wynosi zaledwie 11%. Główne obawy firm koncentrują się wokół bezpieczeństwa danych (50%), potencjalnego spadku jakości pracy (43%) oraz mniejszego zaangażowania (42%). Są to racjonalne obawy, które wymagają jednak nowego podejścia do zarządzania i budowania zaufania.

Firmy, które potrafią dostrzec korzyści, zyskują przewagę konkurencyjną na rynku talentów. Pracownik realizujący się w różnych dziedzinach wnosi do organizacji unikalną perspektywę i nowe umiejętności. Doświadczenie zdobyte przy prowadzeniu własnej firmy czy realizacji projektów dla innych branż może przełożyć się na innowacyjność i efektywność w głównej pracy. Kluczem jest transparentna komunikacja i ustalenie jasnych zasad współpracy, co pokazuje przykład pracodawcy, który wspierał dodatkowe aktywności Emila. Zamiast postrzegać wieloetatowość jako zagrożenie, można ją traktować jako inwestycję w rozwój wszechstronnego i zmotywowanego pracownika.

Pokolenie Z a redefinicja kariery: Od drabiny do portfolio

Pokolenie Z, dorastające w erze cyfrowej, w naturalny sposób odrzuca tradycyjny model kariery, symbolizowany przez “drabinę korporacyjną”. Dla nich rozwój zawodowy nie jest linearnym wspinaniem się po szczeblach w jednej organizacji. Zamiast tego, budują oni “karierę portfelową”, składającą się z różnorodnych projektów, zleceń i ról, które razem tworzą unikalny profil kompetencyjny. Elastyczność, autonomia i ciągłe uczenie się są dla nich wartościami nadrzędnymi.

Ten model jest doskonale przystosowany do wymogów współczesnej gospodarki projektowej (gig economy). Umiejętność zarządzania własnym czasem, finansami i rozwojem staje się kluczową kompetencją. Platformy cyfrowe ułatwiają znajdowanie dodatkowych zleceń, a narzędzia no-code, o których opowiadał na konferencji Emil, pozwalają na szybkie tworzenie i testowanie własnych produktów cyfrowych bez barier technologicznych. W efekcie młodzi profesjonaliści stają się bardziej przedsiębiorczy i samowystarczalni.

Wnioski dla Rynku: Jak Adaptować się do Nowej Rzeczywistości?

Zjawisko wieloetatowości nie jest przejściową modą, lecz trwałym elementem zmieniającego się rynku pracy. Dla pracowników jest to pragmatyczna strategia finansowa i rozwojowa. Dla pracodawców stanowi wyzwanie, ale i ogromną szansę na pozyskanie wszechstronnych, zmotywowanych talentów. Kluczem do sukcesu jest adaptacja – odejście od sztywnego modelu kontroli na rzecz kultury opartej na zaufaniu, elastyczności i mierzeniu efektów, a nie przepracowanych godzin.

Firmy, które stworzą środowisko wspierające rozwój pracowników, nawet poza murami organizacji, zyskają ich lojalność i zaangażowanie. Model kariery, który reprezentuje Emil, będzie stawał się coraz bardziej powszechny. Ignorowanie tego trendu jest równoznaczne z utratą dostępu do najcenniejszego zasobu na rynku – dynamicznych i ambitnych profesjonalistów, którzy kształtują przyszłość gospodarki. Zrozumienie ich motywacji i dostosowanie do nich strategii zarządzania to dziś konieczność analityczna i biznesowa.

Aby zgłębić temat nowoczesnych modeli kariery, warto zapoznać się z dodatkowymi analizami. Dowiedz się więcej o strategii budowania kariery portfelowej. Zrozumienie perspektywy pracodawców również jest kluczowe. Sprawdź, jak firmy adaptują się do trendu wieloetatowości.

Zobacz także: