Decyzja o zawarciu związku małżeńskiego to zazwyczaj początek wspólnej drogi, pełnej nadziei i planów na przyszłość. Jednakże, dla wielu młodych par, ważnym elementem tej drogi staje się również umowa przedmałżeńska, czyli intercyza. Mamy świadomość, że takie podejście może budzić zdziwienie, ale dla nas jest to kluczowy krok do zbudowania stabilnego i sprawiedliwego związku. Właśnie dlatego chcemy podzielić się naszym doświadczeniem, jak świadomie podejść do tematu intercyzy, nawet jeśli nie dysponujemy jeszcze znacznym majątkiem.
Mamy różne historie, ale wspólne cele
Nasze pochodzenie jest odmienne, co często prowadzi do różnic w postrzeganiu świata. Mimo to, w kwestii intercyzy, nasze poglądy okazały się zaskakująco zbieżne. Zamiast traktować ją jako wyraz braku zaufania, uznaliśmy ją za narzędzie budujące wzajemne zrozumienie i bezpieczeństwo. Mamy przekonanie, że otwarta rozmowa o finansach i przyszłości wzmacnia naszą relację. To właśnie te dyskusje, choć czasem trudne, zbliżyły nas do siebie jeszcze bardziej.
Przełamywanie stereotypów o intercyzie
Wiele osób, podobnie jak ja w przeszłości, kojarzy intercyzę z negatywnymi zjawiskami. Filmy często przedstawiają ją jako narzędzie wykorzystywane przez bogatych mężczyzn do krzywdzenia kobiet. Muzyka gloryfikuje nierówności finansowe, a rady bliskich często brzmią: „Jeśli ktoś proponuje intercyzę, uciekaj”. Mój ojciec również podzielał te stereotypowe poglądy, uważając intercyzy za pozbawione romantyzmu i zakładające niepowodzenie małżeństwa. Był przekonany, że takie umowy są czysto transakcyjne i lekceważące wobec uczuć.
Jednakże, mój partner i ja byliśmy zdecydowani na podpisanie takiej umowy. Początkowo obawiałam się rozmowy z ojcem. Bałam się, że zmieni zdanie na mój temat, postrzegając mnie jako osobę uległą, a nie silną i niezależną. Martwiłam się również, że może poczuć urazę do mojego partnera, mimo że decyzja była wspólna i oboje ją popieraliśmy. Ku mojemu zdziwieniu, jego reakcja była daleka od oczekiwań. Po początkowym osłupieniu, przeszedł do pełnego poparcia. Jego późniejsza uwaga była niezwykle zaskakująca: „Myślę, że wszyscy powinni to robić”.
Mamy 23 lata i budujemy przyszłość
Nie jesteśmy celebrytami ani dziećmi zamożnych rodzin. Jesteśmy dwojgiem 23-latków, którzy dopiero rozpoczynają swoją karierę. Jedno z nas zarabia skromnie, a drugie studiuje stomatologię, zmagając się z dużym zadłużeniem studenckim. Mimo braku dużego majątku, intercyza jest dla nas nie tylko dobrym pomysłem, ale wręcz koniecznością. Nie jest to kwestia negocjacji, ani też nie wynika z podobnego wychowania. Nasze rodziny mają zupełnie inne historie.
Pochodzę z typowego amerykańskiego domu z przedmieść, należącego do wyższej klasy średniej. Mój partner wychował się w skromnej, libańsko-amerykańskiej rodzinie, z silnymi tradycjami kulturowymi i religijnymi. Jego rodzina jest liczna, moja niewielka. Jego rodzice są imigrantami, moi nie. Świętujemy różne tradycje – on Ramadan, ja Boże Narodzenie. To właśnie ta różnorodność sprawiła, że byliśmy w szoku, jak bardzo zgadzamy się w kwestii intercyzy.
Intercyza jako fundament rozmów o przyszłości
Podpisanie intercyzy było jedną z pierwszych poważnych rozmów o naszej wspólnej przyszłości. Poruszyliśmy tematy takie jak miejsce zamieszkania, liczba dzieci czy definicja udanego życia. Mamy teraz jasność co do podziału majątku i odpowiedzialności finansowej. To pozwoliło nam na swobodniejsze planowanie kolejnych kroków. Warto podkreślić, że takie rozmowy, choć mogą wydawać się prozaiczne, budują silne fundamenty dla związku. Mamy pewność, że nasza umowa przedmałżeńska jest sprawiedliwa dla obu stron.
Ważne jest, aby pamiętać, że intercyza nie musi być postrzegana jako zapowiedź rozstania. Może być narzędziem do budowania zaufania i otwartości. Mamy nadzieję, że nasze doświadczenie zainspiruje inne pary do podobnych, świadomych rozmów. Rozważenie takich kwestii na początku związku może przynieść wiele korzyści. Przeczytaj więcej na ten temat i Zobacz również podobny artykuł, aby dowiedzieć się więcej o różnych aspektach umów przedmałżeńskich.
